[SCOOP] จาก The Toys สู่ พี่หมื่น และโรคเรื้อรังในสังคม

ช่วงที่ผ่าน เราคงเห็นกระแสดราม่าของศิลปินหน้าใหม่มาแรงอย่า The Toys เกี่ยวกับชื่อและผลงานในอดีต จากนั้นไม่นานก็มีดราม่าของพี่หมื่น หรือคุณโป๊ป ธนวรรธน์ พระเอกละครที่กำลังมาแรงสุดๆ เกี่ยวกับพฤติกรรมในอดีตเช่นกัน

ทั้ง 2 เรื่องนี้มีความน่าสนใจที่เชื่อมโยงกันอยู่ นั่นก็คือเรื่องของการ ‘เห็นคนอื่นดีกว่าตัวเองไม่ได้ในสังคม’!?

....

ต้องเข้าใจก่อนว่าเราก็ถูกสั่งสอนให้ใช้ชีวิตอยู่ในกรอบของศีลธรรมและวัฒนธรรม ซึ่งถูกสร้างขึ้นมาเพื่อควบคุมพฤติกรรมมนุษย์ ให้เราเป็น 'คนดี' ของสังคม อันนำไปสู่นิยามของคำว่า 'มนุษย์ที่สมบูรณ์แบบ' นั่นเอง

คนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นบุคคลสาธารณะ เช่น ดารา นักร้อง นักแสดง ฯลฯ ก็มักจะถูกกำหนดบทบาทไว้ในสถานะที่เหนือกว่าคนทั่วไป (อย่างน้อยก็เรื่องชื่อเสียง) จึงถูกคาดหวังว่าจะต้องเป็นแบบอย่างของความดีงาม ความ perfect แก่สังคม หรือที่เรียกกันเก๋ๆว่า "idol" ในสมัยนี้ ซึ่งการเป็น idol ก็คล้ายจะเป็นอาชีพเสริมสำหรับคนกลุ่มนี้ไปแล้ว

แต่อย่าลืมว่า บุคคลสาธารณะก็คือมนุษย์คนหนึ่ง ไม่ต่างจากคนทั่วไป แค่ต้องถูกฝึกให้เป็นแบบอย่างที่ดี ต้องใช้ความพยายามในการไปถึงจุดนั้นให้ได้ ต่างจากคนธรรมดาอย่างเรา ที่แค่ก้มหน้าก้มตาทำงานเก็บเงินไปวันๆก็เพียงพอต่อการใช้ชีวิตแล้ว

แล้วในความพยายามนั้นเอง บุคคลสาธารณะบางคนก็เคยมีอดีตที่เคยพลั้งพลาด ก่อนจะเปลี่ยนแปลงตัวเองไปในทางที่ดีขึ้นเมื่อเริ่มมีชื่อเสียงแล้ว เพื่อให้เหมาะสมกับบทบาท idol ของคนทั่วไป

แต่ก็ต้องยอมรับว่าไม่ใช่กับทุกคนที่จะเข้าใจ และต้องยอมรับอีกว่า เมื่อมีคนรักก็ย่อมมีคนเกลียดเป็นธรรมดา

ทีนี้ ปัญหามันอยู่ที่พฤติกรรมของกลุ่มคนที่เกลียดนี่แหละ

แม้การสำนึกตนจนกลับตัวกลับใจได้ จะเป็นสิ่งที่น่าชื่นชมและควรค่าแก่การเอาเยี่ยงอย่าง ทว่า ไม่ใช่กับบางคนที่ผมขออนุญาตเรียกว่า พวก "haters gonna hate" ที่มักจะสร้างความเดือดร้อนแก่ตัวบุคคลสาธารณะอยู่เสมอ และหนึ่งในวิธีการเบียดเบียนยอดนิยมก็คือ การขุดคุ้ยอดีตที่เคยผิดพลาดของเขาขึ้นมาเผยแพร่สู่สาธารณะ เป็นการประจานเพื่อสร้างความอับอาย พยายามลดคุณค่าของเขาไม่ให้อยู่เหนือกว่าเราไปมากกว่านี้ จนนำไปสู่การกระทบกับสังคมรอบข้าง

สิ่งเหล่านี้ จะเรียกว่าเป็นโรค "ริษยา syndrome" ก็ไม่ผิด และที่น่ากลัวคือ มันเป็นโรคติดต่อที่สามารถระบาดกันได้เสียด้วย!?

เพราะเมื่อสังคมรับรู้ว่าบุคคลสาธารณะคนนี้ไม่ได้ perfect ก็จะเกิดความผิดหวังเป็นหมู่คณะ และความผิดหวังนั้นจะสร้างพลังความเกลียดแก่ผู้คนจนไม่สามารถควบคุมได้

ตัวบุคคลสาธารณะเอง แม้ว่าจะกลับตัวกลับใจจนมาเป็นแบบอย่างที่ดีได้(นาน)แล้ว แต่ดูเหมือนความผิดในอดีตจะไม่มีสิทธิ์ได้รับการให้อภัย (เพราะ effect ของความผิดหวัง) ทำให้ความพยายามที่จะเป็นคนดีมาตลอดต้องกลายเป็นศูนย์ และอาจกลายเป็นตราบาปไปตลอดชีวิตของเขาไปเลยก็ได้

....

อันที่จริง โรคนี้เรื้อรังในสังคมไทยมานานแล้ว และต้นตอก็ไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นสื่อมวลชนนี่แหละ!?

ข่าว gossip ดาราที่ชอบขุดคุ้ยเรื่องเก่าๆ ภาพเก่าๆ หรือบางทีอาจเป็นเรื่องปัจจุบัน ก็เป็นการแอบถ่าย เผยภาพลับ คลิปเสียงลับ หรือสร้างเรื่องขึ้นมาเฉยๆเลยก็มี

ผลคือดาราคนนั้นถูกสังคมพิพากษา ตัดสินผู้คนจากภาพและตัวอักษรเดียวกัน โดยไม่สนว่าจะเป็นความจริงหรือไม่ ส่วนสื่อก็ได้เรตติ้งไปเต็มๆ

ยิ่งดาราคนไหนกำลังดังในช่วงเวลานั้น แทบทุกสื่อจะพยายามแข่งกันเพื่อขายข่าวฉาวให้ได้มากที่สุด เป็นการเกาะกระแสดาราที่มีภาพลักษณ์ที่ดี แล้วพยายามลดคุณค่าของเขา เพื่อผลประโยชน์ของตนเอง

พฤติกรรมเยี่ยงปลิงที่คอยเกาะแข้งเกาะขา สูบเลือดสูบเนื้อคนอื่นเพื่อการอยู่รอดของตัวเองเลยว่าไหม??

เรื่อยมาสู่ยุคปัจจุบันที่ทุกคนมีอำนาจอยู่ในมือ เพียงแค่ปลายนิ้วสัมผัสก็สามารถเป็นเจ้าของสื่อได้ด้วยตัวเอง

ที่แย่ก็คือ เมื่อพวกเขาสวมบทบาทเป็นสื่อ ก็ดันเอาเยี่ยงอย่างจากสื่อในสมัยก่อนเสียอย่างนั้น

จากเมื่อก่อนที่ขอแค่ให้ขายข่าวได้ กลับเป็นการเพาะพฤติกรรมเลียนแบบปลูกฝังผู้คนโดยไม่รู้ตัว กลายมาเป็นโรคระบาดเรื้อรังที่ไม่สามารถควบคุมได้ในปัจจุบัน

คำว่า “นักสืบ (หรือนักเสือก??) ออนไลน์” หรือ “ฆาตกรคีย์บอร์ด” ในสมัยนี้ ไม่ได้มีที่มาจากไหนเลย....ก็พวกสื่อรุ่นก่อนๆเองนี่แหละ!?

และทุกวันนี้ พวกสื่อรุ่นก่อนก็สามารถทำงานได้สะดวกขึ้น ก็แค่เอาเรื่องเล่าจากคนทั่วไปมาเผยแพร่ต่ออีกทีหนึ่ง เป็นการช่วยสร้างสรรค์สังคมเชิงลบที่ได้ประสิทธิภาพมากทีเดียว!?

....

น่าตลกดี ที่เราถูกอบรมสั่งสอนให้พยายามเป็น 'มนุษย์ที่สมบูรณ์แบบ' ให้ได้ แต่ก็มีกลุ่มคนที่พยายามดึงเราไม่ให้ไปสู่จุดนั้นอยู่เสมอ

อารมณ์ประมาณว่า ในเมื่อกูเป็นคนดีไม่ได้ มึงก็อย่าเสือกมาดีไปกว่ากูเลย

อะไรมันจะย้อนแย้งได้ขนาดนี้นะ สังคมไทย!?

#สงคม #วฒนธรรม