ทางฝัน ทางลัด ทางสำรอง

“ทำตามความฝัน” ดูจะเป็นคำสำคัญมากสำหรับคนสมัยนี้ มีการปลูกฝังให้เชื่อว่าทุกคนต้องมีความฝัน ผู้คนที่ประสบความสำเร็จมากมายต่างออกมาปลุกขวัญกำลังใจ ให้ออกจากกรอบชีวิตเดิมๆ แล้วเดินไปตามทางที่เราอยากเดิน “นักล่าฝัน” จึงมีอยู่มากมายในสังคมปัจจุบัน (โดยเฉพาะประชากรวัยรุ่น)

เชื่อว่านักล่าฝันนั้นมีมาตั้งแต่สมัยก่อนแล้ว ดูจากเพลง “คนล่าฝัน” ที่วงคาราบาวเคยแต่งไว้ (พ.ศ.2545) หรือแม้แต่เพลง “รางวัลแด่คนช่างฝัน” ของ จรัล มโนเพ็ชร (พ.ศ.2527) หากแต่คนสมัยนั้นยังให้ความสำคัญกับเรื่องฐานะ การงาน ความมั่นคงในอาชีพ มากกว่าเรื่องเพ้อฝันที่ดูไร้อนาคต

ผิดกับเวลานี้ ที่ผู้คนมีความเชื่อ ว่าชีวิตมันต้องเดินตามหาความฝัน แม้จะยากแสนเข็ญเพียงใด แม้ไม่รู้ว่าจะไปจบที่ตรงไหน แต่อย่างไรก็ต้องไปให้ถึง (ดังที่วง Bodyslam ได้กล่าวไว้) จนทำให้ความฝันกลายเป็นเส้นทางหลักในการดำเนินชีวิต เบียดเรื่องหน้าที่การงานให้เป็นแค่ทางสำรอง ไว้คอยสนับสนุนเรื่องเงินทุนที่จะนำมาใช้ทำตามฝันไปโดยปริยาย

ยิ่งตอนนี้มีหน่วยงานมากมาย จัดตั้งโครงการต่างๆ เพื่อรองรับความฝันของแต่ละคน อบรม ชี้แนะ และขัดเกลาฝันนั้นให้มีความเป็นไปได้มากขึ้น และเปิดโอกาสให้เหล่านักล่าฝันได้แสดงผลงาน ต่อยอดเส้นทางฝันของตัวเองต่อไปในอนาคต โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ด้านวงการบันเทิง ที่มีเวทีประกวดมากมายสอดแทรกอยู่ในกระแสหลักอย่างฟรีทีวี ซึ่งก็ได้รับความนิยมอย่างสูงจนทะลุเป้า รายการทีวีสำหรับนักล่าฝันต่างๆ จึงผุดขึ้นมากเป็นดอกเห็ด จนตามดูแทบไม่ทัน เพราะนอกจากเรตติ้งจะดีแล้ว ยังสนองความต้องการของกลุ่มคนช่างฝัน ที่คาดหวังว่าจะเป็นจริงขึ้นจากรายการนั้นๆ อีกด้วย

ส่วนตัวมองว่ารายการทีวีเหล่านี้ ถือเป็นทางลัดทางหนึ่ง ซึ่งถ้าโชคดีไปถูกตาต้องใจแมวมองคนไหนเข้า ก็อาจได้รับการปลุกปั้นจนดังได้เพียงไม่กี่อึดใจ ฝันที่เป็นจริงคงไม่ไกลเกินเอื้อม

หลายคนหลงใหลกับความหอมหวาน และยึดทางลัดให้เป็นเส้นทางฝันหลักเสีย มุ่งมั่นที่จะเดินลัดเส้นทางไปให้ได้ โดยไม่อาจรู้ว่าเส้นทางลัดก็มีความอันตรายของมันอยู่ ถ้าเราลัดไปผิดทิศผิดเป้าหมาย ฝันสลายอาจมาเยือนแทนที่ เพราะเราไม่มีทางรู้เลยว่า เขาจะปั้นเราในรูปแบบไหน จะนำทางไปทิศใด จุดหมายคืออะไร เพราะปลายทางของเรากับเขานั้นอาจไม่ตรงกัน บางคนโชคดี ไหวตัวทัน สามารถวกกลับมายังทางฝันทางเดิมของตนได้ หากแต่ที่ผ่านมามีไม่มากนัก

ในเมื่อทางลัดก็อันตราย ทางเดิมก็สุ่มเสี่ยง เราจึงอาจจะต้องมีทางสำรองเป็นของตัวเองไว้บ้าง

กรณีนี้ หมายถึง การงานที่สร้าง “รายได้ประจำ”

จริงอยู่ ที่เงินไม่ได้อยู่ในกลุ่มปัจจัย4 หากแต่เป็นปัจจัย5 ที่มิอาจปฏิเสธได้ เพราะถึงอย่างไร เราก็ต้องใช้เงินมาซื้อปัจจัย4 เพื่ออุปโภคบริโภคอยู่ดี

บนเส้นทางของหลายๆ ความฝัน จำเป็นต้องใช้เงินลงทุน เพื่อเปลี่ยนจากทางลูกรัง ปูให้เป็นพื้นถนน แต่กลับหักร้างกันกับฝันบางอย่าง ที่ไม่สามารถประกอบเป็นอาชีพหลักได้ ทำได้แค่งานอดิเรกยามว่างเท่านั้น ทางสำรองจึงเป็นอีกตัวเลือกที่ควรหามายึดเหนี่ยวไว้ มิเช่นนั้น ความฝันก็อาจเป็นตัวบั่นทอนชีวิตของเราได้โดยอ้อม

อย่างไรก็ตาม ผมไม่ได้ต้องการให้ใครยุติความฝันลงเสีย แม้ว่าเงินและปัจจัย4 คือสิ่งจำเป็นต่อการดำรงชีพ แต่ความฝันเองก็เปรียบเสมือนปัจจัยที่6 ซึ่งเป็นอาหารเสริมเพื่อหล่อเลี้ยงหัวใจให้มีจังหวะการเต้นที่สนุกขึ้น ให้ทุกย่างก้าวของเรามีชีวิตชีวามากขึ้น และเป็นการเติมสีสันให้กับทางสำรองที่แสนจืดชืดให้สดใสน่าเดินกว่าเดิม หรือพูดง่ายๆว่า ความฝัน คือแรงบันดาลใจในการใช้ชีวิต

ทางฝัน ทางลัด ทางสำรอง หากเรารู้จักเลือกเดินให้ถูกจังหวะ อาจหมายถึงการสร้างความสมดุลให้กับชีวิต แม้เราจะพึงพอใจในเส้นทางเดิมของเราแล้ว แต่ก็ไม่ควรปิดกั้นเส้นทางลัดใหม่ๆ และไม่ควรละเลยทางสำรอง ไว้เป็นแผนสองในยามคับขัน

ปัจจุบัน ผมยังคงเป็นนักล่าฝัน อยู่บนเส้นทางฝันของตัวเองมานานหลายปี แม้จะไปไม่ถึงฝั่งเสียที แต่ก็ไม่เคยเปลี่ยนทิศไปไหน อาจมีหยุดบ้าง พักบ้าง ท้อบ้าง ยอมแพ้บ้าง ลองสำรวจทางลัดดูบ้าง เคยกระทั่งหลงทาง จนเกือบทิ้งความฝันไว้บนทางสำรอง แต่สุดท้ายก็กลับมายังเส้นทางเดิมของตนได้

บางทีผมก็แอบคิด ว่าความสุขของชีวิตอาจไม่ใช่เรื่องของฝันที่เป็นจริง หากแต่เป็นการที่เรายังสามารถเดินอยู่บนเส้นทางความฝันของตัวเองได้อย่างต่อเนื่องต่างหาก

#ความฝน